Λίγες ωρες μετά από τη στιγμή που αναγνώστηκε στους Ναούς το
απόσπασμα αυτό από τον Απόστολο Παύλο, ένας καλός εργάτης του Ευαγγελίου, ο
πρωτοπρεσβύτερος Τριαντάφυλλος Τουρμπιώτης, εγκατέλειπε την ματαιότητα και
γύρεψε στο Βασίλειο του Θεού Εκείνον τον Οποίον υπηρέτησε τόσα χρόνια με
υποδειγματική αφοσίωση.
Γέννημα και θρέμμα των Σαππών μας, υιός του Δημητρίου και
της Ευγενίας, αναδείχτηκε πρωτόγνωρα ακόλουθος του Ιησού Χριστού και από
τεχνίτης του άψυχου ξύλου έγινε με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος διάκονος των
Μυστηρίων της Εκκλησίας. Χωρίς κοσμικές γνώσεις αλλοιώθηκε από την καλή
αλλοίωση του Θεού και αγάπησε με πάθος αυτό το οποίο αξιώθηκε να γίνει. Αγάπησε
και τίμησε με ολη του την καρδιά το ράσο, την ακολουθία, το τυπικο, την
προσκομιδη.
Μελετούσε την τάξη της λατρειας και σημείωνε τις απορίες για
τις οποίες αναζητούσε επίμονα απάντηση ώστε να ειναι σωστός λειτουργός.
Ταπεινος, με φόβο Θεού, ειχε συναίσθηση της μεγάλης αποστολής της ιερωσύνης
στον κοσμο μας. Σαν τον Κωνσταντίνο τον Μεγαλο, τον προστάτη της κοινής ενορίας
μας, δέχθηκε την κλήση του Θεού και την κλίση μετά την είσοδό του στα Άγια των
Αγίων. Ξεκίνησε με όρους καθημερινούς και τελικα μετεβαλε την καθημερινότητά
του σε λατρεία του Κυρίου. Πρόθυμος να λειτουργεί και να μνημονεύει ψυχές
δυσαρίθμητες απέκτησε μια ξεχωριστή ευαισθησία καρδιας και συγκινούνταν πολυ
στον ανθρώπινο πόνο. Προσεκτικός στο να μη στενοχωρήσει και αδικήσει,
ευχάριστος στην επικοινωνία, απλός στους τρόπους, κατάφερε και κέρδισε την
αγαπη του λαού του Θεού καθώς μια λύπη κυριάρχησε στο άκουσμα της αναχωρησής
του.
Προσωπικά, εχω ευγνωμοσύνη στον π. Τριαντάφυλλο διότι φίλος
οικογενειακός στάθηκε σε εύκολες και δύσκολες στιγμές πιστός κυρίως με αυτο που
ήξερε να κανει πολυ καλα: με τις συχνές θείες λειτουργίες, τις αγρυπνίες και τα
μνημόσυνα για τα οποια όχι μονο δεν αναστέναξε αλλα τα έκανε τόσο πρόθυμα και
μάλιστα τα υπενθύμιζε απο καιρο πριν οταν πλησίαζε κάποια ευκαιρία που ήξερε!
Ήταν υπόδειγμα αφοσιωμένου στο καθήκον κληρικού.
Ο π. Τριαντάφυλλος Τουρμπιωτης, συνδουλος κατα Χριστον,
πρεσβύτερος του Θυσιαστηριου, τωρα εχει αφήσει την επίγεια πατρίδα μας, την
ενορια του που τόσο αγάπησε, την οικογενεια και όλους εμάς τους φίλους που τον
αγαπήσαμε εν ζωή. Τα άφησε για να μετακομίσει στην ουράνια πατρίδα, στο αληθινο
θυσιαστήριο, όπου δεν υπάρχει πόνος, λύπη και στεναγμός. Σε αυτο το
θυσιαστήριο, παπά Τριανταφυλλε, προσεύχομαι να βρεις το έλεος του Θεού που τοσο
γυρεψες μεσα στους ναούς και στο ράσο. Προσεύχομαι να Τον βρεις να σε φωνάζει
με το ονομα σου στα δεξιά Του για να σου χαρίσει το προνόμιο να ορθρίζεις, να
εσπερίζεις και να προσκομίζεις αδιάκοπα δοξολογωντας Εκείνον τον Τρισηλιο Θεό
μέχρις ότου μας αξιώσει να μπούμε στη Βασιλεια Του μετά τον δοξασμένο
επανερχομό του εσφαγμενου Αρνίου.
Αιωνία σου η μνήμη παπά μου καλέ!
Με ευγνωμοσύνη φιλώ το μυριολειτουργημένο χέρι σου.
Γ.Φ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου