Περί Θράκης: Επιστροφή από τους “ανησυχούντες”, στη δεκαετία του ’50

του Γιώργου Πεταλωτή

Αντιληπτό να έρχονται και να επανέρχονται τα σενάρια περί “απώλειας της Θράκης” και τα συναφή, και μάλιστα από ανθρώπους που εν πολλοίς επιβιώνουν σε πολλά επίπεδα μέσα από τη βολική αυτή κινδυνολογία. Ας αντιληφθούμε, όμως, επιτέλους, ότι μπορεί πράγματι να παίζονται διαχρονικά παιγνίδια στον ακριτικό αυτό χώρο, από πολλές πλευρές, αλλά τουλάχιστον ας μην τα καταγγέλλουν και όσοι τα χρησιμοποιούν – γιατί απλώς καθιστούν το θέμα ακόμη πιο επικίνδυνο.

Τα κόμματα και οι αυτοδιοικητικές παρατάξεις συνέβαλαν πολύ στο μπλέξιμο του κουβαριού. Δημιουργώντας εξαρτήσεις ανεπίτρεπτες, για φθηνά και πρόσκαιρα αποτελέσματα. Καριέρες οικονομικές, πολιτικές, εκδοτικές, “εκπαιδευτικές” και υπηρεσιακές, κτίζονται σε μια άτυπη συμφωνία στημένων αντιπαλοτήτων, με αποτέλεσμα να βολεύονται πολλοί από τους κατά τα άλλα διαμαρτυρόμενους και φωνασκούντες.

ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ όμως της ΘΡΑΚΗΣ, της ανάπτυξής της, της αρμονικής συμβίωσης, της προοπτικής της.

 Οι ελλείψεις της Πολιτείας στο θέμα αυτό, παρούσες και απαράδεκτες. Οι επιφορτισμένοι αρμοδίως με συγκεκριμένους ρόλους, τις περισσότερες φορές υποτονικοί, παρατηρητές και δημοσιοσχετίστες.  Μιντιακές αρλούμπες προβαλλόμενες πανελληνίως με τίτλους τύπου “Η Θράκη εκπέμπει SOS και…χάνεται”, πασπαλισμένες με απόψεις τουλάχιστον όμορες της Χρυσής Αυγής, τοπικές, κατευθυνόμενες, με πηχυαίους εμβατηριακούς τίτλους “Το τέλος της Θράκης”, και όλα αυτά δυστυχώς εις βάρος της ίδιας της Θράκης. Δήθεν αγωνίες που συναγωνίζονται σε επικινδυνότητα τις τακτικές ανοησίας της “άλλης πλευράς”. Κουβαλώντας νερό με την άγνοια, την κινδυνολογία και τον χρόνιο πλέον ωφελιμισμό, σε μια υπόθεση που συντηρείται σκοτεινή, κρυφή, υπηρεσιακή, και μας γυρίζει δεκαετίες πίσω. Με τις ευλογίες και αυτών που ο ρόλος τους είναι ταγμένος ακριβώς στα αντίθετα: στο φως, στην εξωστρέφεια, στα ανοίγματα, στις καθαρές κουβέντες, στην επιβολή και απαίτηση για ισότητα.

Ίσως το ζήτημα λυθεί με την περιφερόμενη τελευταία “πρόταση – βόμβα” του Στ. Λυγερού, για δημιουργία “Υπουργείου Θράκης”. Το ακούσαμε κι αυτό, εμείς από τα ρεπορτάζ, κι άλλοι αρμόδιοι και μη, χειροκροτώντας την από κοντά. Εις δόξαν της επιστροφής στη δεκαετία του ’50…