ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2014 ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ – ΣΑΠΩΝ Η ιδιωτική πρωτοβουλία τονωτική ένεση στην επισκεψιμότητα!

Ξενοδόχοι που διατηρούν σύγχρονες μονάδες με όλες τις ανέσεις, παραθαλάσσια καταστήματα που φροντίζουν καταρχήν για την καθαριότητα, την πρόσβαση όλων στη θάλασσα, την εξυπηρέτηση, προσφέρουν ποιοτικό φαγητό, διοργανώνουν εκδηλώσεις και event

Τουριστικές μελέτες… που έμειναν στα χαρτιά, προγράμματα χωρίς συνέχεια, «φαεινές» ιδέες προσέλκυσης τουριστών και αποσπασματικές αδελφοποιήσεις με πόλεις εξ’ ανατολών χωρίς κανένα αποτέλεσμα, συνθέτουν το σχέδιο «τουριστική ανάπτυξη» διαχρονικά στη Ροδόπη γενικότερα και ειδικότερα στο Δήμο Μαρώνειας – Σαπών, άλλοτε Δήμου Μαρώνειας και Δήμου Σαπών, στη δικαιοδοσία των οποίων υπάγονται παραθαλάσσιες περιοχές.  

Η ανάπτυξη όχι προς όφελος των ξένων, αλλά προς όφελος καταρχήν των ντόπιων, είναι σκέψη προς εξαφάνιση στο μυαλό των τοπικών αρχόντων, ενώ την ίδια ώρα η ευαισθησία και η ευθιξία περισσεύουν όταν ο «Χ» δημοσιεύσει κάποιο ρεπορτάζ καταδεικνύοντας τις ελλείψεις σε βασικά ζητήματα καθαριότητας, με τις απαντήσεις να αποστέλλονται σε χρόνο ρεκόρ, όσα ρεκόρ δε θα καταγραφούν πότε στα αυτονόητα θέματα καθαριότητας και ασφάλειας των δρόμων.

ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΛΑ ΝΑ ΑΦΗΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ;

Τελικά μπορούν όλα να αφήνονται στην ιδιωτική πρωτοβουλία; Μπορούν τα πάντα να απαξιώνονται και στη συνέχεια να πωλούνται; Που βρίσκεται το δημόσιο ή στην προκειμένη περίπτωση δημοτικό συμφέρον; Που είναι η θέληση των τοπικών αρχόντων να αποκομίσουν έσοδα για τις τοπικές τους κοινωνίες εκμεταλλευόμενοι όσα τους προσέφερε απλόχερα η ίδια η φύση και η ιστορία τους; Μπορεί να μίσθωμα της τάξης των 100 ή 500 ευρώ για μία ολόκληρη καλοκαιρινή σεζόν να αποδώσει τα έσοδα, που απαιτεί η λειτουργία ενός Δήμου; Και τελικά διασφαλίζεται η καταβολή του; Που είναι η προσπάθεια του Δήμου να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, την ώρα που διαμαρτύρεται ότι διαθέτει μόλις έναν υπάλληλο για την καθαριότητα; Τελικά για τι είδους τουριστική ανάπτυξη μπορούμε να μιλάμε όταν το αρχαίο θέατρο Μαρώνειας, από τα ελάχιστα σωζόμενα, σε τόσο καλή κατάσταση, στην ελληνική επικράτεια παραμένει ερμητικά κλειστό και όταν η σπηλιά είναι επισκέψιμη μόνο για επιστήμονες; Πότε έγινε τελευταία συντήρηση οδικού δικτύου; Πότε η αστυνομία ασχολήθηκε με την κυκλοφορία στην παραλιακή ζώνη; Ποιος αυτοδιοικητικός διαμαρτυρήθηκε ποτέ γι’ αυτό;

ΕΝΟΧΛΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΣΚΗΝΟ,  Η ΟΜΠΡΕΛΑ, ΤΟ ΤΑΠΕΡ

Κάποιοι όμως τόλμησαν να επικρίνουν ακόμα και τη δίψα των βαλκάνιων γειτόνων μας να απολαύσουν καθαρή θάλασσα, Τους πείραξε η άφιξή τους, χάλασε την ησυχία τους, σαν και η παραλία να είναι ιδιοκτησία τους. Τους ενόχλησε το αντίσκηνο, η ομπρέλα στη θάλασσα, το καρεκλάκι και το τάπερ. Κάποιοι ξέχασαν το παρελθόν τους και δε βλέπουν το μέλλον τους. Αυτό που θέλει τον κάθετο άξονα Νυμφαία – Μακάζα να πρωταγωνιστεί στην ανάπτυξη μίας περιοχής, που στο κοντινό παρελθόν χόρτασε από… χορτασμένους επενδυτές με κρατικά χρήματα, αλλά και κρατικοδίαιτους τοπικούς άρχοντες.

ΟΙ ΦΙΛΟΤΙΜΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ

Σήμερα βλέπουμε μόνο την ιδιωτική πρωτοβουλία να κάνει φιλότιμες προσπάθειες να συγκρατήσει τους επισκέπτες στις παραλίες της περιοχής και μόνο αυτή δίνει την απαραίτητη τονωτική ένωση. Ξενοδόχους που διατηρούν σύγχρονες μονάδες με όλες τις ανέσεις, παραθαλάσσια καταστήματα που φροντίζουν καταρχήν για την καθαριότητα, την πρόσβαση όλων στη θάλασσα, την εξυπηρέτηση, προσφέρουν ποιοτικό φαγητό, διοργανώνουν εκδηλώσεις και event. Σίγουρα αποσκοπούν στο κέρδος, αλλά δεν παραβλέπεται το γεγονός ότι προσφέρουν στο τουριστικό γίγνεσθαι της περιοχής.

Δήμητρα Συμεωνίδου

Πηγή εφημερίδα Χρόνος