Κοινή δήλωση Ιλχάν Αχμέτ, υπεύθυνου Κ.Τ.Ε. Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του Τομέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής για την παγκόσμια ήμερα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

 

«Για έναν κόσμο που δεν θα χρειάζεται επετείους για να θυμηθεί την ανθρωπιά του»

 

Σήμερα, 77 χρόνια μετά το 1948, ο κόσμος μας εξακολουθεί να βρίσκεται αντιμέτωπος με μια βαθιά κρίση ανθρωπίνων αξιών. 

Στην Παλαιστίνη, στο Σουδάν, στην Ουκρανία, άνθρωποι χάνουν την πατρίδα, τα παιδιά τους, τα σώματα τους, τη φωνή τους. Βρισκόμαστε μπροστά σε γεγονότα που η ιστορία θα κληθεί να κρίνει, αλλά που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τώρα. Η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να είναι παρατηρητής. Χρειάζεται άμεση κινητοποίηση: προστασία αμάχων, ανθρωπιστικοί διάδρομοι, σεβασμός του διεθνούς δικαίου, πολιτικές λύσεις που θα θέτουν τέρμα στους πολέμους και δε θα τους διαιωνίζουν.

Όμως σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων πλήττουν και την ίδια την Ευρώπη. Μέσα στην ίδια μας τη χώρα, η φτώχεια, η ανασφάλεια και η εγκατάλειψη πλήττουν χιλιάδες συμπολίτες μας.

Ο εργάτης που παλεύει με μισθό που δεν φτάνει για τα βασικά αγαθά, ο αγρότης που βλέπει τον μόχθο του να χάνεται μέσα στο χάος σκανδάλων, ο ασθενής που περιμένει μήνες για μια εξέταση, ο απροστάτευτος πρόσφυγας – όλοι αυτοί δεν ζητούν χάρη. Ζητούν τη διασφάλιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους.

Η ποιότητα της Δημοκρατίας μας βρίσκεται σε ευθεία συνάρτηση με την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Σήμερα δοκιμάζεται στα νοσοκομεία, στα χωράφια, στα σχολεία, στις ουρές των κοινωνικών υπηρεσιών, στις ζωές που λιγοστεύουν περνώντας απαρατήρητες. Δοκιμάζεται από την αδράνεια της σημερινής κυβέρνησης και την ταυτόχρονη επίθεση στις ανεξάρτητες διοικητικές αρχές και στις Οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών που αποτελούν ανάχωμα στην κρατική αυθαιρεσία και εργάζονται ενεργά για την προάσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου.

Η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μπορεί να είναι επετειακή υπόμνηση αλλά σταθερή πολιτική πυξίδα. Είναι διεκδίκηση, πράξη, προτεραιότητα.

Αγωνιζόμαστε – όχι απλά για να θυμόμαστε το κείμενο της διακήρυξης του 1948 – αλλά για να διασφαλίσουμε ότι οι λέξεις της Διακήρυξης των θεμελιωδών δικαιωμάτων θα συνεχίσουν να έχουν υπόσταση και στην πραγματικότητα.

Για έναν κόσμο που δεν θα χρειάζεται επετείους για να θυμηθεί την ανθρωπιά του.