Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 32α

Π ρ ό ς

Τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό

Τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

«…ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε…»

Σὲ αὐτὲς τὶς ὀκτὼ λέξεις ἀπὸ τὸ ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεομήτορος, τὴν ὁποία μὲ οἰκουμενικὴ λαμπρότητα πανηγυρίζει ἡ χριστιανοσύνη, ἀποδίδοντάς της μάλιστα τὸν χαρακτηρισμό «Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ» παρουσιάζεται ἡ βεβαιότητα τῆς Ἐκκλησίας μας ὡς πρὸς τὴν διαρκῆ καὶ ἀμετάπτωτη παρουσία τῆς Παναγιᾶς μας, τῆς Μητέρας μας, στὴν ζωὴ τοῦ κόσμου.

Σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο ποὺ χιλιομπαλώνουμε αἰῶνες τώρα μὲ τὰ φθαρμένα ὑλικά τῆς ἀνθρώπινης ματαιοδοξίας, τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τῶν ψευτοειδώλων, τῆς ψευδαισθητικῆς ἐπικυριαρχίας τῶν δῆθεν πολιτικοοικονομικὰ ἰσχυρῶν τῆς γῆς στὶς ζωὲς καὶ τὶς τύχες τῶν ἀδυνάτων· σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο ποὺ ἐνῷ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὴν «δημιουργικὴν καὶ συνεκτικὴν τῶν ἁπάντων Θεοῦ σοφίαν καὶ δύναμιν» «καλὸς λίαν»,  ὥστε φιλότιμα νὰ μετέχουμε ὅλοι μας στὰ ἀγαθὰ του καὶ ἔχουμε καταφέρει νὰ τὸν παραμορφώσουμε σὲ ἄφιλο καὶ ξένο, ἐπιμένει τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας στὸ παραμυθητικὸ καὶ σωστικὸ Της ἔργο.

Ἐπιμένει ἡ Μαριάμ νὰ γεφυρώνει τὴν γῆ μὲ τὸν οὐρανό. Νὰ καταδεικνύει μὲ τὸ παράδειγμα τῆς ἀδιαπραγμάτευτης ὑπακοῆς Της στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀληθινὴ ὁδὸ πρὸς τὴν ἁγιότητα, ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὸν στόχο τῆς ὑπάρξεώς μας. Ἐπιμένει νὰ διδάσκει μὲ τὸ μυστήριο τῆς σιγῆς Της περισσότερη σοφία ἀπὸ ὅσην ἐμπεριέχεται στὰ βιβλία τῶν «σοφῶν» καὶ   τῶν «συζητητῶν» ὅλων τῶν αἰώνων.  Ἐπιμένει νὰ ἀνταποκρίνεται στοργικὰ  σὲ ὅσους τὴν ἐμπιστεύονται ὡς Μητέρα καὶ ἀποζητοῦν διέξοδο καὶ λύτρωση ἀπὸ τοὺς πολλοὺς καὶ συνεχόμενους πειρασμοὺς τῆς ζωῆς. Ἀλλὰ καὶ σὲ ὅσους ἀνεπίγνωστα ἤ μετ’ ἐπιγνώσεως γιὰ τὴν ὕβρη ποὺ διαπράττουν καθυβρίζοντας τὸ Πανάγιό Της ὄνομα, ἡ Θεοτόκος Μαρία ἐπιμένει νὰ λειτουργεῖ στὰ ἴχνη τοῦ Ὑιοῦ Της· συγκαταβαίνει καὶ ἀναμένει νὰ μετατρέψει μία ψελλίζουσα συγγνώμη τους σὲ ἀλαλαγμὸ σωτηρίας καὶ δικαίωσης.

Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἡ Παναγία καὶ μετὰ τὴν ὕψωσή Της στὰ οὐράνια δώματα, στὸν ἡτοιμασμένο ἀπὸ τὸν Ὑιὸ Της θρόνο, παραμένει στὸν κόσμο καὶ στὴ ζωὴ τῶν παιδιῶν Της Φανερωμένη, σκέπη, καταφυγή, παραμυθία, Γερόντισσα, γλυκοφιλοῦσα, παντοβασίλισσα, ἀμόλυντος καὶ διασώζουσα τὸ Γένος, τὸ Ἔθνος, τὴν οἰκουμένη ὁλάκερη.

Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί·

Σήμερα περισσότερο ἀπὸ χθὲς καὶ λιγότερο ἀπὸ αὔριο ἔχουμε ἀνάγκη νὰ προστρέξουμε καὶ νὰ μιμηθοῦμε τὸ παράδειγμα τῆς Παναγίας μας. Νὰ Τὴν ἐπικαλεστοῦμε μὲ λαχτάρα γιὰ νὰ παραμείνει στὸν κόσμο, ἀλλὰ κυρίως στὴ ζωὴ καὶ στὸν προσωπικὸ μας ἀγῶνα Μεγαλόχαρη καὶ προστάτις. Καὶ νὰ εἶσθε ἀπολύτως βέβαιοι, ὅτι ὑπὸ τὴν Σκέπη τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ ἡ χαμοζωὴ ποὺ γευόμαστε σήμερα θὰ μεταμορφωθεῖ καὶ πάλι σὲ ἐργαστήρι ἁγιότητος ἐντὸς τοῦ ὁποίου δὲν θὰ ὑπάρχει κάτι ἄλλο παρὰ ὁ Χριστός «παρατεινόμενος εἰς τοὺς αἰῶνας».

Χρόνια πολλὰ κι εὐλογημένα!

Διάπυρος πρὸς τὴν  Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ Μητέρα τοῦ Φωτός.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

Ἀγαπητοί Πατέρες,

        Ἡ παροῦσα Ἐγκύκλιος νά ἀναγνωσθῇ ἐπ’ Ἐκκλησίαις ἀντί ἄλλου κηρύγματος κατά τήν Θεομητορικήν Ἑορτήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, 15^ην Αὐγούστου 2015, τήν ὥραν τοῦ «Κοινωνικοῦ».